“МЕНИНГ ИСМИМ ҚИРМИЗИ” РOМАНИДАГИ КOНФЛИКТ ВА OБРАЗЛИЛИЛИК
Keywords:
Орхан Памук, постмодерн роман, мотив, ҳикоячилар, полифония, деконструксия, ўйин воқеаси, пародия, пастиче, интертекстуаллик, метафиксацияAbstract
Кейинги йилларда замонавий жаҳон адабиёти, хусусан, турк адабиёти намояндаларининг ижоди тадқиқ етилмоқда. Ушбу анъанани давом еттирган ҳолда ушбу мақолада туркий халқлар адабиётида биринчи бўлиб адабиёт бўйича Нобел мукофотини қўлга киритган Ўрхон Памук ижодидаги постмодернизмнинг ўзига хос хусусиятларини ўргандик. Турк постмодерн адабиётининг олдинги сафларида тилга олинган ёзувчи Ўрхон Памуқнинг аксарият асарлари романлардир. Ўрхан Памук ўз романларида енг кўп фойдаланадиган постмодерн унсурлар интертекстуаллик ва метафиксация ҳодисаларидир. Памукнинг асл ижодий тамойили матннинг аввалги манбалардан озиқланиши, уни қайта ишлаш жараёнида тайёр мотивнинг янги бадиий оламга кўчиши мумкинлиги ҳақидаги қарашдир. Бу ёндашув турк адабиётига Ўрхон Памук билан бирга кириб келди.
